بشر از گذشتههای دور تاکنون به کشاورزی و به دنبال آن آسیاب غلات وابسته بوده است. در زمانی که تمام فعالیتها بصورت دستی و بدون هیچگونه ماشین و دستگاه انجام میشد، مردم برای تهیه آرد مورد نیاز خود که عمده غذای آنها را تشکیل میداد، رنج و مشقت زیادی را متحمل میشدند. در آن زمانها تولید آرد مراحل مختلفی را پشت سر مینهاد تا سرانجام وارد خانه میشد. در خانهها نیز قسمتی با نام انبار غله و آرد وجود داشته که غلات یکسال در آنجا ذخیره میشد. در حال حاضر غنی نمودن آرد و اضافه کردن موادی که موجب ارتقا ارزش غذایی آن مي شود، از دیگر ویژگیهای تولید آرد امروز به شمار میرود.
همچنین در هیچ ساختمان و خانه مسکونی، مکانی به نام انبار آرد و غله وجود ندارد و این قسمت به مکانهایی از قبیل نانواییها، شیرینی پزی ها، کارخانههای تولید ماکارونی، کارخانههای تولید رشته آش و سوپ و … منتقل شده است. علاوه بر این، مصرف آرد از حالت سنتی خود خارج شده و موارد استفاده آن بشکل وسیعی افزایش یافته است. از سوی دیگر با افزایش تقاضا و مصرف آرد، مراکز تولید آرد نیز در شکل گسترده ای به این امر مشغول میباشد.
کارخانههای تولید آرد با خریداری گندم، محصول خود که همان آرد می باشد را در اختیار مراکز مصرف کننده قرار میدهند. اگر در گذشته مشتریان آسیابهای کوچک، خانوارها بودند، اما اکنون مشتریان آرد، کارخانهها و مراکز تولیدی هستند که مواد غذایی مصرفی را در اختیار خانوارها قرار میدهند. به عبارت دیگر، آردتبديل به یک کالای واسطه گرديده که بطور مستقیم به دست خانوار نمی رسد، بلکه به مواد مختلف دیگری تبدیل ، سپس وارد بازار شده وازآن طريق به دست خانوارها ميرسد.